Τα ''αντίο'' της ζωης μου

Μια οικογένεια που σε περιμένει διαρκώς και δακρύζει με καθε αναχώρηση σου περισσότερο απο την άφιξη σου. Αυτήν την πρωταρχική σου οικογένεια που πάντα θα θες να την έχεις κοντά σου, οσο χρόνων κι αν είσαι. Οχι απο ανάγκη. Ούτε καν απο συνήθεια. Απλα... απο αγαπη.
Εναν άντρα που δε μπορεί πια (και δε θελει) να ζήσει χωρίς εσένα κι ούτε εσύ χωρίς εκείνον. Που είναι για σενα η νέα σου οικογένεια. Που μαζί ονειρευεστε να χτισετε μια νεα ζωή.
Εζησα όλη τη ζωή μου να σκέφτομαι πως θα μπορούσα να '' παντρεψω'' καταστάσεις. Να μη χρειαστεί να πω πότε ξανα αντίο γιατί απλούστατα όλους όσους αγαπώ τους έχω γύρω μου. Στα πάνω και στα κάτω μου. Στα καλά και στα άσχημα μου. Στην υγεία μου και στην αρρώστια μου. Στις επιτυχίες και τις αποτυχιες μου. Στα πιο μεγάλα και σημαντικά, αλλά και στα πιο καθημκαθημ και ασήμαντα. Μα η ζωή δε τα φέρνει πάντα ετσι. Εκτός αν εισσι από τους πολύ τυχερούς.
Έφτασε λοιπόν η στιγμή που συνειδητοποιω πως ΠΡΕΠΕΙ να μάθεις να ζεις με το αντίο . Με το να ειναι πάντα η καρδιά σου χωρισμένη στα δυο, στα τρια, στα δεκα.
Όμως, μια μεγάλη καρδιά αυτό μπορεί να το καταφέρει. Να γίνει χιλια κομμάτια ώστε το κάθε της κομμάτι να είναι μαζί με καποιον αγαπημένο. Και ξέρω οτι εγω, μα κυρίως όλοι όσοι αγαπώ, έχουμε μια τέτοια καρδιά ...
Αφιερωμένο σε όλους όσους αγαπησα και αγαπώ, αποχωρίστηκα και συνεχίζω να αποχωρίζομαι...
Γιατί εγω έμαθα απο παντα σε κάποιον να λεω αντίο...
Δήμητρα Πήττα
Εκπαιδευτικός & Συμβουλοε Ψυχικής Υγείας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου