Και τι κάνετε πια, εσείς οι δάσκαλοι;
Και τι κάνετε πια, εσείς οι δάσκαλοι; Αυτή είναι λοιπόν, φίλοι συνάδελφοι, μια ερώτηση που θεωρώ δε θα βαρεθούμε ποτέ να ακούμε: Και τι κάνετε πια εσείς οι δάσκαλοι; Γιατί λέτε συνέχεια ότι κουράζεστε τόσο; Σχολάτε πιο νωρίς απ' όλους και έχετε και παράπονο; Τι σας παιδεύει ακριβώς; Η ζωγραφική και η ανάγνωση; Θα απαντήσω, λοιπόν, σε όλους εσάς που δε γνωρίζετε- ή δεν υποθέτετε, ή δε μάθατε ως τώρα- τι ακριβώς κάνουμε εμείς οι δάσκαλοι. Δεν είναι τόσο εύκολο- όσο νομίζετε μερικοί- τα πρωινά που τα μισά παιδιά έρχονται νυσταγμένα και τα άλλα μισά εκστασιασμένα, να τα επαναφέρουμε στον ρυθμό του σχολείου και να μην επικρατεί ζούγκλα. Δεν είναι απλό να τα εκπαιδεύσουμε πως να γράφουν, πως να μιλούν, πως να αντιδρούν, πως να φέρονται, πως να αλληλεπιδρούν. Δεν είναι παιχνιδάκι να τους δώσουμε να καταλάβουν πως μεγαλύτερη σημασία έχει να γίνουν σωστοί άνθρωποι και δευτερευόντως καλοί μαθητές. Θέλει κόπο να τα πείσεις πως κάθε λάθος είναι το "σκαλάκι" για μια επιτυχία κι όχι